Språkbruk - ord og uttrykk i kristen samanheng!

Det hender at eg reagerar på uttrykk som - kanskje særleg unge - brukar.
Noko kallast visst for ungdomskultur....??
Ord som : Digg, kuult, konge, rått, kanonbra osv.


"Det var heilt konge!" å vera på det arrangementet, f.eks.
"Jeg bare digger han/henne!" "Konserten var heilt rå!" "Ein kanonbra bibeltime"

Har me ikkje lenger ord på norsk for å uttrykkja det me meinar, tru??!

For ei tid sidan var det ei overskrift i eitt av våre misjonsblad som lydde slik:

"Når Gud dummer seg ut."
Eg tenkte....: Har Gud nokon gong dumma seg ut???
I stykket med den overskrifta stod det m.a.:" I GT leser vi historien om profeten Hosea. Der finner vi enda et eksempel på hva Gud er villig til å gjøre fordi han elsker oss: Han dummer seg ut. Vel, han dummer seg ikke ut på den måten at det er han som gjør noe feil. men han dummer seg ut ved at han lar de han elsker ydmyke han - gang etter gang..."

Ja, Gud elskar sin skapning - oss menneske - så høgt at han gav seg sjølv. Men
har dermed Gud dumma seg ut når han stadig tek seg av oss som syndar igjen og igjen???
Synes dette er å dra Gud - og hans hellihet ned på eit lågt menneskeleg nivå.
Gud er hellig, han er suveren og har ein ufatteleg kjærlighet til oss som er
trulaus. Men dummar han seg ut?? Nei, eg trur ikkje det!!

Det blir så malplassert for meg ofte med desse "nye" uttrykka. Går det ikkje an lenger å sei at eg likar den/det. Synes dette var fint/godt. Kan eit møte f.eks. vera alvorleg idag?? Eller er det berre kanonbra??

Før var det tale om vitnemøte. No er det dele-møte (og det er ikkje noko galt i
det, kanskje. Men å vitna... då deler ein noko ein sjølv har erfart og opplevd..!)
Før var det bønnemøte. Idag er det ein del som kallar det Bønnis. Kor er det
hellige - det høgtidelege??