Velt alle dine veier

Velt alle dine veier og all din hjertesorg 

på ham som har i eie den hele himlens borg.

Han som kan stormen binde og bryte bølgen blå,

han skal og veien finne hvor på din fot kan gå

På Herren du deg støtte om det deg vel skal gå.

Hans gjerning må du nytte om din skal kunne stå.

Av sorg og selvgjort plage det kommer intet ut.

Ti intet kan du tage, alt kan du få av Gud.

Din trofasthet og nåde o Fader, vet og ser 

hva skade eller både kan vårt det skjøre ler.

Hva råd du velger gjøre, det står som fjell så fast.

Og det skal du utføre, om jord og himmel brast.

Vei har du alle steder, på virke ingen trang.

Velsignelser du spreder og lys på all din gang. 

Din akt ei noen hindrer, din omhu blir ei trett

før gledes-stråler tinder i øyne som har grett.

Og om alt Satans rike vil stride 'Gud imot

Han kan dog ikke vike, Han står dog der han stod.

Hva godt han oss vil unne når vi kun giver tål

Det skjer i rette stunde og når sitt endemål

Håp da, min sjel, i faren, til Gud din tillit sett

Han frir deg ut av snaren Hvor ille du er stedt

Det er et lite stykke så lysner himlens grunn

Så rinne opp din lykke og liflig gledes stund

  

På høyden opp! Se lenger, Gi sorgen en god dag!

Kast tvilen bort deg trenger Og volder hjertenag!

Er du ei her i skolen? Høyt over himlens hvelv

Se Gud på kongestolen, La ham kun råde selv.

Ham bør og stå for styre, Han er så vis en mann

Hans dommer de er dyre, Du undres skal på stand

Når han - som snart skal hende - Med underlige råd

Har ført den sak til ende Som fyller deg med gråt.

Han skal vel mellomstunder fratage deg sin trøst,

Det later som han blunder Og hører ei din røst,

Hvor høyt den også lyder Fra dødens dype vann

Som han seg ikke byrder Om deg det minste grann.

Skal tårer da utløses, og er ditt hjerte krenkt,

Det skjer, min sjel, du løses Den tid du minst har tenkt.

Da grønnes hjerteblade, Den sne som tiner bort,

Har ei den minste skade Guds fagre blomster gjort.

Det skjer på det vi sterke Skal gå vår pilgrimsgang

Og troens seiersmerke Te frem med trøstesang.

Gud selv oss rekker palmen Og seirens søte frukt,

Gå, syng ham takkesalmen Som all din sorg har slukt!

Gjør en lykksalig ende, O Gud, på all vår nød,

Du tage selv i hende Vår sak inntil vår død!

La oss din nåde eie, Og hjelp oss trinn for trinn.

Så sankes våre veie Til sist i himlen inn!

                                                         P. Gerhardt, 1653 

  

 

  

Hausten i fargar

Skaugum-begonia. Mitt fyrste forsøk på å "dyrka" den! Så spørs det om eg får den til å koma igjen til neste år... Verd å prøva i alle fall!!

Ikkje så vanleg at denne alpeklematisen blomstrar i midten av september, men no kjem nye knoppar...

Blomkarsen med to kattepusar som er nyskjerrig på kva eg held på med!

Og her er svensk-asalen full i bær. Har sjelden vore så mykje bær på den. Det blir god mat for sidensvansen når han kjem på besøk!

Lik eins krossveden. Den og har fullt av bær i år.

Ei potterose som eg planta ut kom med knoppar - og blømer fortsatt !

Krossved dette og. Også rognebær er det mykje av, så enten blir det lite snø, eller så blir det - kanskje - masse... Tida vil visa!!

Til slutt eit bilde frå Furudalen. Strå, stein og vatn :-)

Nye kvardagsglimt - bokstavleg talt!

No er det leeeenge sidan sist eg har kome med noko her på bloggen. Om det er slutt på kvardagane?? Nei kan ikkje just sei det. Kanskje har det vore litt for mange av dei trivielle kvardagane dette året??  Som kjent gjekk eg lenge sjuk-

meldt pga. brudd i ankel. Ja, faktisk heilt til ut juni mnd. Det var ein ny situasjon.

Og når Oddvar i tillegg også vart sjukmeldt i same periode, må me kunna sei at

det var unntakstillstand i heimen.  Men altså, me har tre vaksne gutar som har

vore flinke å stilla opp, så det har gått bra sett under eitt!! Og litt har me "sjuke"

fått til og gjort også - om enn ikkje så effektivt som vanleg...

Status på foten min er at den fungerer ganske bra, men det er ubehag innimellom. Og å gå ned trapper eller bratte unnabakkar er ikkje heilt godt. Men

når eg går tur, går en nesten like fort som før, så det er bra!!

Ellers:

I går fekk eg baka 12 brød!  Ikkje kvar dag det skje ( naturleg nok!!). Men det hender at eg tek sin sånn bake-dag. Vanlegvis bakar eg 8 om gongen.. Men med

3 karar i hus + meg sjølv, går det ganske mykje brød!

Ellers har det vore mykje potet-opptaking dei siste dagane. Me har vore velsigna med så flott ver at det har vore "herleg" å grava i åkeren!! Avlinga har vore bra og! Trur det er fyrste gongen, her nord i alle fall, at eg har sveitta når eg har tatt opp poteter, men slik har det vore desse dagane!! Me har 4 sortar i år: Kerrs Pink, Fjellmandel, Gram (bakepotet bl.a. ) og Pimpernell.Tru det eller ei: eg vart

ferdig med alle potetene i dag. Brukte ikkje opptakaren i det heile, alt med grev, slik me gjorde heime på Fleisje ..... Bra gjort!??

Også plenen vert ofte mitt arbeid. Fekk slått siste stykket rundt huset i går. Det har vore så mykje dogg - og tåke - frå morgonen av, at det måtte takast på kveldstid. Men no  ..... no er alle plenane forhåpentlegvis slått for siste gong i år!!

Så eg får skryta sjølv og sei at eg har vore flink. Har tatt melkinga åleine

4 kveldar på rad også!! Ikkje dårleg .Om eg er slik at karane ikkje slepp til med

arbeidet??? Å jo, men det er ikkje alt dei likar å gjera - av ein eller annan grunn! Og dei siste kveldane har dei  vore uti fjellet og arbeidd med hytta me har der. Rive ned ein del og gjort klart for ny terasse og trapp, og eg veit ikkje kva... Men det blir nok svært med tida! Så dei er flinke (dei og!!)

Men det vert lite hjelp å få inna-hus av desse karane. Oppvasken er stort sett

eit "farleg" område for dei. Ein av dei er i alle fall redd for å bli rein på hendene

høyrest det ut for.. Skal ikkje sei kven av dei det er..  Men altså: dei er flinke på

sine felt!!  Så i går då eg vart både trøytt og litt lei, måtte eg sei til meg sjølv at

eg må vera glad for at eg er i stand til å arbeida, og at eg har eit arbeid å gå

til. Og når karane også gjer nytte for seg der dei er, bør sukk og klage bort!!! 

Då får eg gi meg for denne gong. Skal ta med nokre bilder og, har eg tenkt, men

fotoapparatet var straumlaust, så eg må få det lada opp fyrst. Takk for "følge"

og ha det godt!!

SØK HERREN MEDAN HAN ER Å FINNA, 

KALLA PÅ HAN DEN STUND HAN ER NÆR!

Jes. 55.6

Frå den gamle Sangboken nr. 180

Vend om, vend om til Herren og kom tilbake du som går på syndens veier, et sorgens barn ennu Om du blott kunne ane at Gud deg har så kjær Så kom du under tårer, Så kom du som du er!

 

I dag deg Jesus kaller, det er så kjærlig ment!   Gjør opp din sak med Herren, for snart det blir forsent. I dag i dag for intet, for intet alt begjær I morgen kan du være hvor intet kall er mer!

Han kaller ikke alltid, din tid er ei så lang   Idag, i dag du kalles kanskje for siste gang.    Du kan jo dø i synden, få syndens lønn og dom. Men ennå roper Jesus så mildt, så ømt:        Vend om!

Ingen kjenner dagen før solen går ned..

OM Å TRU PÅ GUD

Trur me verkeleg det me seier når me seier at me trur på Gud?? Kanskje er
det ofte slik at me trur så lenge - og så mykje - me sjølv synes er "naturleg"??

I 1.Mos.18 står det om at Sara fekk løfte om ein son, men etter menneskeleg fornuft var det umulig. Ho fekk høyra: Skulle noko vera umuleg for Gud?
Og det umulige vart mulig. Ho fekk ein son i sin høge alder..!!

Og i Jer.32, 17 og 27  står det : Skulle noko vera for vanskeleg for Gud
- han som har skapt himmel og jord -

Då Maria fekk beskjed om at ho skulle bli mor til Jesus, fekk også ho det svaret:
Ingen ting er umulig for Gud!

... Og me idag... trur me at det er sant at ingen ting er umulig for Gud?

"Trua kjem ved forkynninga, og forkynninga ved Kristi ord!"  Til meir me er
ilag med Jesus, til meir veks trua og tilliten!! Går me ut på Guds løfter, får me og erfara at det Gud har lova i sitt ord, det held!!

Helga og Peder Leithaug song ein song i 1972. Tek den med her!

 GUD FORMÅR!

Tror du noen ting er helt umulig for vår Gud?

Herren selv som i det høye bor!

Nei, min venn, ei noe kan forandre dette bud:

Alt er mulig for enhver som tror!

Kor:,

:/:Gud formår:/: hva ingen andre makter, Gud formår!

Han som jord og himmel eier, fører saken frem til seier!

Tro på alle Herrens løfter! Gud formår!

Kjemper du i egen kraft og ikke kommer fri?

Kjenner du deg motløs og forsagt?

Tre da frem i lyset og deg helt til Jesus gi,

straks du kjenner nådens løsermakt!

Mange røster hvisker: Du på Gud ei stole må!

Fristeren vil lokke med sin tvil.

Svar han da med ordene: Min Gud kan alt formå!

Løftene oss alle hører til!

Sangskatten me har i Sangboken kan neppe vurderast høgt nok. Mange forfattarar har gitt oss mykje til sjelesorg og oppbygging - og også til sjølv-ransaking. Er glad eg lærte mange songar som ung. Dei sit i hukommelsen fortsatt. Og erfaring frå bl.a. eldre på ein sjukeheim - som kanskje ser ut til å vera heilt "borte vekk"viser at dei kan bli med å syngja på salmar/songar dei lærte som unge. Derfor er det veldig trist at så mange av dei kristne ungdomane idag ikkje har for vane å bruka Sangboken, men syng meir såkalla "Lovsongar" og mange nye "låtar" eller også engelske songar. Dette treng ikkje vera galt, men dei går glipp av mykje dersom dei ikkje også lærer - og blir glad i mange av dei songane me har i Sangboken.

Utanom Sangboken finnes det også mange evangeliske songar. Ikkje alle er kanskje like djupt forankra i Bibelen, men likevel innafor den bibelske tanke.

Tek med ein song her som eg fekk i 1977

DU KAN KOMME PÅ NY!

Var det deg som begynte på himmelens vei med et brennende hjerte engang.

Men idag har du lite av gleden i Gud, den har stilnet, din tros-glade sang.

<Kor:

Du kan komme på ny til Frelser idag

Han i nåde vil danne sitt ler.

Han kan gjøre fornyelsens verk i din sjel

så hans vilje kan skje mer og mer.

Engang møtte du Jesus i Ordet og bønn. Du var trofast i gudslivets strid.

Men idag er du sjelden ved Mesterens fot, til det viktigste blir det ikke tid.

Engang vitnet du glad om din Frelser så kjær, som så herlig din sjel hadde frelst. Men idag har du lite om Jesus å si, det er verden du taler om helst. 

Engang ventet du Jesus din Frelser igjen, du var rede å møte din Gud.

Men hvordan vil det gå om han kommer idag, er du iført den snøhvite skrud?

<Kor:

Vi vil komme på ny til vår Frelser idag, han vil rense oss hvitere enn snø.

Han kan gjøre fornyelsens verk i vår sjel, så hans vilje med oss mer kan skje.

Språkbruk - ord og uttrykk i kristen samanheng!

Det hender at eg reagerar på uttrykk som - kanskje særleg unge - brukar.
Noko kallast visst for ungdomskultur....??
Ord som : Digg, kuult, konge, rått, kanonbra osv.


"Det var heilt konge!" å vera på det arrangementet, f.eks.
"Jeg bare digger han/henne!" "Konserten var heilt rå!" "Ein kanonbra bibeltime"

Har me ikkje lenger ord på norsk for å uttrykkja det me meinar, tru??!

For ei tid sidan var det ei overskrift i eitt av våre misjonsblad som lydde slik:

"Når Gud dummer seg ut."
Eg tenkte....: Har Gud nokon gong dumma seg ut???
I stykket med den overskrifta stod det m.a.:" I GT leser vi historien om profeten Hosea. Der finner vi enda et eksempel på hva Gud er villig til å gjøre fordi han elsker oss: Han dummer seg ut. Vel, han dummer seg ikke ut på den måten at det er han som gjør noe feil. men han dummer seg ut ved at han lar de han elsker ydmyke han - gang etter gang..."

Ja, Gud elskar sin skapning - oss menneske - så høgt at han gav seg sjølv. Men
har dermed Gud dumma seg ut når han stadig tek seg av oss som syndar igjen og igjen???
Synes dette er å dra Gud - og hans hellihet ned på eit lågt menneskeleg nivå.
Gud er hellig, han er suveren og har ein ufatteleg kjærlighet til oss som er
trulaus. Men dummar han seg ut?? Nei, eg trur ikkje det!!

Det blir så malplassert for meg ofte med desse "nye" uttrykka. Går det ikkje an lenger å sei at eg likar den/det. Synes dette var fint/godt. Kan eit møte f.eks. vera alvorleg idag?? Eller er det berre kanonbra??

Før var det tale om vitnemøte. No er det dele-møte (og det er ikkje noko galt i
det, kanskje. Men å vitna... då deler ein noko ein sjølv har erfart og opplevd..!)
Før var det bønnemøte. Idag er det ein del som kallar det Bønnis. Kor er det
hellige - det høgtidelege??

Godt nytt år 2014

Ja, så har me starta på endå eit nytt år. Etter kvart vert det mange års-skifte for meg - og fleire med meg. Trur nok at refleksjonane rundt års-skiftet også har endra seg ein del med åra. Nyttårs-forsett har eg visst aldri hatt -:-), men eg hugsar frå ungdomstida at det var kanskje litt meir alvor over å gå inn i eit nytt

år. Har vore med på ungdomsleirar der me hadde bønn på kne idet me gjekk inn i det nye året. Andre gonger var me med på midnattsgudsteneste og deltok

der i overgangen til eit nytt år. Alvoret med eit nytt levd år - og så eit nytt ubrukt år, trur eg var meir i fokus då!? Kva har eg brukt året som gjekk til, og kva vil Gud med dette året som eg startar på?? Trur faktisk slike spørsmål var

meir i fokus for min del før. No går det liksom utan større refleksjonar..

Skal tru om det er berre eg som idag er meir opptatt med rakettane som vert sendt opp?? Samtidig som eg er sterkt imot alle bortkasta pengar som går med til fyrverkeri og rakettar, kan eg ikkje nekte for at det kan vera fint å sjå på....
Ser me på dagen - året - som ein sjølvsagt ting - der alt liksom skal gå i den vanlege tralten? At ikkje alt ER sjølvsagt veit me jo godt i teorien, men skal tru
om ikkje det sjølvsagte likevel ligg der??!!!

At julehelga og det nye året skulle bli som det vart for min del hadde eg aldeles ikkje sett for meg. 21. des. var eg å henta posten, og ved postkassen fekk eg også "utdelt" eit fat som høyrde til på grendehuset vårt. Nokre leigetakarar hadde lånt det med seg heim, og skulle levera det tilbake. Ja, det var greitt nok! eg hadde hender både til post og fat! Ikkje så langt frå huset var det is... under snøen.. Ja, så skjedde det som ofte kan skje: foten for under meg og der låg eg. "Der for foten, og der for konserten" sa eg med det same.... Me hadde nemleg tenkt oss på julekonsert med Nidarosdomens guttekor i Trondheim dagen etter - den 22.  Ja, ja... Det er jo lov å håpa og planleggja, men det hjalp
lite der eg låg. Posten låg strødd - men fatet var heilt :-) !! Heldigvis var både
Odd Gunnar og Oddvar like i nærheten, så dei fekk meg opp og inn med det
same. Deretter vart det ambulanse og sjukehus. Brudd vart konstatert og 8 veker utan belasting av foten vart resultatet. I morgon har eg "berre" 6 veker
igjen....!!
Eg har tidlegare på bloggen skrive om å ikkje gløyma Guds velgjerningar. Og
må minna meg sjølv på det igjen. Får me vera friske og gå til det daglege arbeid, er det ei stor gåve frå Gud!! Vel kan arbeid vera eit ork og eit slit så mang ein gong. Men likevel ei stor velsigning!! Så gløym ikkje å takka for dei
"sjølvsagte" tinga i kvardagen!
Denne perioden med krykker og "rulerande" stol har og lært meg at sjølv om eg no har god tid til både å lesa i Guds Ord og be, er det ikkje lett å prioritera nettopp det!!! Data, handarbeid og anna lesestoff er så mykje enklare å gripa til
"Strid for å koma inn gjennom den tronge port og gå på den tronge veg!"
Ein REK ikkje til himlen på ei fjøl, som ein sa. Nei, det er kamp - både frå verda utanifrå og sanneleg meir enn nok også innanfrå!!

Håpar alle som måtte lesa dette slepp gips og krykker, eller andre
komplikasjonar og sjukdom i 2014.
Men så kan me også ta med:

Jeg er i Herrens hender i alt som med meg skjer

i smil og gråt jeg kjenner at Herren er meg nær

Godt nytt år!!