Modne molter.....!!

Det er heilt sant! Var ein tur ut i regnet idag, og fann dei fyrste modne moltene,så det lovar bra! Kor eg fann dei??  Nei, det skal ein visst ikkje dela med andre etter som eg forstår. Men når eg som tilflyttar har klart å oppspora dei (med eller utan hjelp frå Oddvar  :-)   ) klarer dei fleste å finna sorten vil eg tru!

Ellers har me fått inn høyet - noko som var svært bra, for regnet har absolutt kome til oss og.  Det gjer godt for jorda, for me har ikkje hatt dei store nedbørsmengdene her. Andre har nok hatt meir fuktighet enn me. Men det ser ut for at på deler av Austlandet har våre bonde-kollegar problem med kornet.
Så ein gong er det her - ein annan gong der...  Godt me ikkje steller med veret!!

Vil til slutt ta med ein song som eg fekk for litt sidan. Kanskje kjenner du deg igjen i teksten?
Ein kan sei kva ein vil om mange av songane/låtane som vert skrivne i dag, men stort sett var det meir innhald i songane som vart skrivne før!! Det var meir livserfaring og kanskje også meir kunnskap i - og om - Guds ord.
Her kjem songen!

Det er så mange bakker på troens smale veg.

Og jeg blir ofte motløs, - ja, stundom trett og lei.

Da hvisker Herren stille, hans stemme er så mild:
hver bakke fører oppad, det er vel dit du vil?

Da må jeg bare gråte og svare som det er:
Jeg lengter hjem til himlen og saligheten der.

Men jeg er altfor liten og kreftene for små

for slike bratte lier som du har latt meg gå.

Ta kun en kneik om gangen, og hold deg fast til meg.

Min kraft er uten grenser , og den er nok for deg.

Jeg er din stav og støtte, snart har du kommet opp 

og jeg vil gi deg utsyn fra hver en bakketopp.

Takk,Herre, for hver bakke og hvert et trengsels fjell

som jeg er kommet over, men ikke greidd det selv.

Og la meg aldri glemme i neste dype dal

med fjell på alle kaner, - at jeg en Frelser har.

Når jeg en gang er fremme og ser tlbake på

den vanskelige vegen som du har latt meg gå, -

Da vil jeg sikkert undres hvor lite jeg forstod. 

Det var de bratte bakker som lærte meg å tro.

Jeg ser en himmelstige, hver trengsel er et trinn.

det jeg i hjelpeløshet til Herren søkte inn.

Og han var alltid nådig og løftet barnet opp,-

hvert trinn til jeg var fremme ved himmelstigens topp.